Je hebt nu een gevecht met eten. Bent er de hele dag mee bezig. Als je stress hebt is eten onweerstaanbaar, hoe goed je ook je best doet om streng te zijn voor jezelf. Keer op keer ga je voor de bijl en dat frustreert je.

Dieten lukt gewoon niet meer. Je wordt steeds een beetje zwaarder, daarom trek je keer op keer de touwtjes strakker aan. Maar opgeven is geen optie. Op zondagavond spreek je jezelf weer streng toe en op maandagochtend begin je vol goede moed aan nieuwe poging om af te vallen.

Je vindt je lichaam niet meer mooi, checkt in de spiegel of in de winkelruit steeds je buik. Het maakt je verdrietig. Je bent dol op mooie kleding, maar dan wel in die ene fijne maat. Het najaar en de winter, dan kan je jezelf lekker verstoppen in een groot vest of wijde trui.

Niemand die weet hoe groot de strijd in jezelf is. Je wordt moe van al je gedachtes, het gevecht met jezelf. Diep van binnen schaam je je. Jij moet dit toch kunnen fixen, gezonder gaan leven, slank(er) zijn. Je baalt van al je schuldgevoelens over eten, je snapt niet hoe ‘die slanke vrouwen’ het doen. Die zie je ook gewoon eten, terwijl jij dag in dag uit aan het worstelen bent.

Je hebt al zoveel gelezen over ‘Afvallen zonder Dieet’ en ‘moeiteloos afvallen’. Manifesteren en visualiseren is niet vreemd voor je. Het klinkt zo mooi om dit ook toe te passen op het afvallen, maar ja, hoe dan?

Je bent moe, ligt ’s avonds uitgeput op de bank. Beetje TV kijken, scrollen op je telefoon, pakt nog iets te eten. Je wil wel bewegen, maar hebt er de energie niet voor. Je heb steeds vaker een kort lontje, bent prikkelbaar, voelt je opgeblazen, je gebruikt allerlei diëten en voedingstips, maar het werkt niet of nauwelijks. Je vraagt jezelf af of je hormonen er mischien iets mee te maken hebben, je voelt dat ze aan het rommelen zijn.