Overgewicht: waarom ben ik geworden wie ik nu ben?

Over mijn gewicht, mijn overgewicht, waarom ben ik geworden wie ik nu ben? Waarom is eten een probleem voor mij geworden?

Veel vrouwen hebben de wens om af te vallen. Hoe goed ze ook bezig zijn, er komt een moment dat het stemmetje in het hoofd begint te maken. Vroeg of laat bezwijken ze toch weer voor dat glas wijn of die reep chocolade.

In mijn werk heb ik inmiddels honderden vrouwen gesproken die wanhopig opzoek zijn naar het wondermiddel om voorgoed verlost te worden van hun (over-)gewicht. Wat mij is opgevallen is dat in de meeste gevallen de oorzaak van de problemen niet het gewicht is, maar de relatie met eten. Eten heeft een andere betekenis gekregen dan hoe het oorspronkelijk is bedoeld.

Lang geleden was eten eenvoudig weg een bron van energie. Het was toen nog eenvoudig, er werd van het land gegeten en alle producten werden vers gemaakt. Heel anders dan waar wij nu mee te maken hebben.

Er zijn maar weinig vrouwen die ik spreek die niet zijn opgegroeid met ‘snoepje voor de pijn’ of ‘een koekje voor de gezelligheid’. Nu is hier natuurlijk niks mis mee, het wordt pas een probleem als eten wordt gebruikt om met emoties om te gaan. Overigens zijn er ook vrouwen die aan mij vertellen dat er vroeger juist geen snoep of lekkers in huis was.

Hoe het is gekomen dat je nu een soort van gevecht met eten en jezelf hebt heeft allemaal te maken met wat je in het verleden hebt geleerd en gedaan. Het is een feit dat ieder individu te maken heeft met het verleden. Ieder individu ervaart het op haar eigen manier, we geven er allemaal een eigen betekenis aan.

Het verleden kan je niet helen, het verleden is wat het is. En er is een reden in het verleden geweest dat je relatie met eten is geworden zoals die nu is. Het kunnen natuurlijk ook meerdere redenen zijn. Ik zie het altijd zo dat het een met het ander is verbonden.

En dan haak ik ook gelijk in op de primaire behoefte van je brein. Het brein heeft vanuit de evolutie maar 1 opdracht gekregen en dat is overleven. Het liefste doet het brein dit vanuit homeostase, wat wil zeggen balans. Balans tussen stress en geluk. Wanneer er gevaar dreigt zorgt het brein er direct voor dat je kan vluchten, bevriezen of vechten.

Voor geluk is het afhankelijk van je gelukshormonen die het aan kan maken. Die maak je normaal gesproken aan via je brein en darmen. Positieve gedachtes kunnen er al voor zorgen dat je iets meer van een geluksgevoel gaat ervaren. Let wel, geluksgevoel hoeft niet ‘het Uber gelukkige gevoel te zijn wat je vaak op Social media voorbij ziet komen’. Een klein beetje meer positief voelen ten opzichte van een emoties die je ervaart is al voldoende.

Lukt dit niet dan heeft het brein plan B. En plan B is vaak aangeleerd gedrag, dat snoepje voor de pijn, gezellig eten en drinken om het nog gezelliger te maken. Angst, verdriet en stress zijn vaak opgelost met iets lekkers. Maar ook het versterken van geluksgevoel of het losser worden om iets aan te kunnen aan. Bijvoorbeeld 2 glaasjes wijn drinken omdat je anders niet de dansvloer op durft te gaan.

Goed om te weten is dat het allemaal aangeleerd gedrag is. Maar dat wil niet zeggen dat het makkelijk is.

Helen kan altijd, je kunt gaan kijken of je in het reine kan komen met je verleden. Dit is vaak een langere weg die je af te leggen hebt.

Je erbij neerleggen en er mee blijven identificeren is een andere optie. Dan blijft het zoals het is en dat is okay, als je er zelf okay mee bent. Feitelijk begraaf je de strijdbijl en is dit hoe het blijft.

Een andere optie is, het accepteren dat het nu is wat is. Niet meer gaan graven in het verleden, schuldigen proberen aan te wijzen, maar op zelfonderzoek uitgaan. Wie is het wie je echt bent, wie ben je als eten en jij geen strijd meer hebben? Je kan zo ontdekken welke emoties en gebeurtenissen je meestal triggeren. Natuurlijk kun je ook terugkijken naar hoe het vroeger in jouw leven met eten ging. Hoe deden je ouders het, wat heb je overgenomen en wat ben je zelf gaan doen.

Je relatie met eten is meestal of gelijk aan dat wat je thuis hebt geleerd of precies het tegenovergestelde. En ook hierin is geen goed of fout, het is hooguit onhandig geweest, maar dat weet je nu. Want dat is je wel helder geworden als je niet meer blij met je eigen lichaam bent of als je je afvraagt waarom je zo bent geworden als je nu bent.

Als je dit helder hebt, dus wat speelt er bij je dat je triggerd, waar heb jij mee te dealen (denk niet alleen aan gevoelens, maar ook aan gedrag), wat is jouw vicieuze cirkel?

Leer je emoties herkennen en omarm ze, ze mogen er zijn. Ze zijn er niet voor niks. Probeer eens vanuit een ander perspectief naar je emoties te kijken. Een goede oefening is om bewust te kijken naar een onderwerp, situatie waarbij je een negatieve emotie ervaart. Vervolgens ga je bewust positief fantaseren over het gewenste scenario. Bijvoorbeeld wat zou de vrouw die jij wel wil zijn wel doen, ook als ze te dealen heeft met hetzelfde verleden als jij hebt?

Tot slot ga je beslissen wat je gewenste gedrag, reactie in de positieve tegenwoordige tijd is dat je wel het gewenste effect, reactie gaat geven. Dit ga je oefenen. Stap voor stap. Pak het in kleine behapbare stapjes aan.

Zo leer je de oorzaak herkennen, maar geef je het een andere betekenis en koppel je er een andere reactie/actie aan, wat je weer een andere uitkomst geeft.

Hiermee maak je gebruik van een krachtige tool. Je kijkt in de achteruitkijkspiegel om te herkennen, erkennen en vervolgens focus je je blik weer naar voren, de vooruit en ga je beslissen hoe je wil dat het in de toekomst wel is. En de toekomst is alles na nu ……