Lieve Linda,
Mag ik Lieve Linda zeggen? Ik ken je niet persoonlijk, maar ik heb sinds mijn pubertijd het gevoel dat wij vriendinnen zijn. De eerste keer dat ik je op TV zag was bij Sky Channel. Jij was mijn grote voorbeeld. Misschien moet je er nu om lachen, maar ik was zo dol op bijvoorbeeld je haren. Geweldig, dat wilde ik ook. Jij was die mooie, blonde, stralende vrouw die ik zo graag wilde zijn.
En toen ging je ook nog Love Letters presenteren. In gedachten zag ik mezelf al de trap afkomen in die geweldige trouwjurk. Zo’n droomjurk waarin ik een prachtig figuur had. Maar in werkelijkheid bleef dit natuurlijk een droom. Ik had helemaal geen mooi figuur en durfde er geen seconde aan te denken om mij daadwerkelijk op te geven voor je show. Wel was jouw programma voor mij onmisbaar in die tijd, jouw show heeft mij wel geholpen om een mooie bruiloft te organiseren. Maar ja, niet in die droomjurk.
Jij ging in die tijd ook trouwen. Je trouwjurk was adembenemend. Zo gewaagd met je prachtige slanke lange benen. Lieve Linda, je merkt het al, jij was mijn rolmodel. Jij deed alles waar ik van droomde.
En toen waren we ook nog tegelijkertijd zwanger. Jij van een zoon en ik ook. Jij was zo mooi zwanger, ik bewonderde je buik, ik zag er uit als een ‘walrus’ omdat ik al voor de zwangerschap veel te zwaar was. Jouw zwangerschap ging niet helemaal goed op het einde, die van mij ook niet. Gelukkig werden we in 1997 allebei moeder van een mooie zoon. Mijn zoon heet Victor en is 3 dagen voor jouw zoon geboren.
In de jaren die volgde is mijn bewondering en respect voor jou alleen maar gegroeid. Jeetje wat heb jij allemaal meegemaakt, wat heb je mooie dingen beleefd en gedaan, maar wat een narigheid is er ook op je pad gekomen. Hoe dan ook voor mij bleef je die krachtige, mooie, slanke powervrouw die ik zo graag wilde zijn.
Natuurlijk lees ik heel vaak met plezier je blad. Altijd weer een feest van herkenning. Ik moet meestal heel erg lachen om je zelfspot, om je eerlijkheid. Jij bent echt te gek.
Lieve Linda, ik zag je worsteling met je gewicht, jij bent hier zo geweldig open over. Ook hierin was en ben je een voorbeeld voor mij. Maar ik moet je iets bekennen. De laatste jaren ben je voor mij geen voorbeeld meer voor je gewicht. Ik zag namelijk iets veranderen bij je. Jij werd iedere keer een klein beetje zwaarder. Ik zag de worsteling in je gezicht, maar jij bleef lachen en doorgaan. Dit maakt ook dat ik je echt een kanjer vind.
Waar jij iedere keer een beetje zwaarder werd, werd ik lichter. Ik durfde eindelijk te gaan leven als de vrouw waar ik altijd van had gedroomd. Ik leerde dat ik niet langer meer hoefde te eten om gelukkig te zijn, maar dat ik eigenlijk hele andere dingen wilde doen.
In het najaar van 2016 mocht ik je ‘live’ zien bij de opnames van Miljoenenjacht. Geweldig, wat een enorme vakvrouw ben jij. Maar ik zag stiekem ook dat jij het moeilijk had. Misschien kwam het door je schoenen, misschien zaten ze ongemakkelijk, maar ik dacht dat ik meer zag. Ik zag een stiekeme worsteling met je gewicht. Ik zag de vrouw die eigenlijk heel erg gelukkig is, die, ondanks zorgen voor en zorgen om, tevreden is met haar leven. Maar die niet gelukkig was met haar lichaam, met haar gewicht.
Eigenlijk wilde ik toen op je afrennen en mijn arm om je heen slaan. Ik wilde je vertellen dat jij echt wel, net zoals ik heb gedaan, je ideale gewicht kon gaan bereiken. Dat jij niet hoeft te eten om gelukkig te zijn. Dat ook jij kan leren genieten van lekker en voldoende eten als je maar zou weten hoeveel eten bij je zou passen.
Maar weet je, ik durfde het niet. Ik durfde het niet om naar je toe te komen. Om alle studioregels te verbreken en het gewoon te doen. Iets hield mij tegen.
Lieve Linda, dit gevoel is nooit verdwenen, ik wist er alleen geen raad mee. Want waarom zit Linda te wachten op Claudia uit ’s-Hertogenbosch… zomaar een gedachte van mij. Tot vanochtend. Tijdens het ontbijt zat ik de krant te lezen en ineens stond jij daar. Paginagroot, ‘ik word niet gelukkig van lijnen’. In één adem heb ik het hele verhaal gelezen. Jij hebt mij werkelijk waar alweer kippenvel bezorgd. Jouw openheid, jouw eerlijkheid waarmee jij verteld over je worsteling met het eten. Hoe moeilijk het is om een keuze te maken, hoe gezellig jij het vind om samen met je lief te genieten van iets lekkers. Hoe lekker jij het vind om na een lange dag werken op de bank te ploffen en jezelf te belonen met iets lekkers. Dat eten gewoon je zwakke plek is.
Maar jij schrijft ook over je plannen hoe jij die kilo’s kwijt gaat raken. Jij schrijft dat je er tegenop ziet, dat je weet dat je dat stemmetje in je hoofd hebt wat je iedere keer weer laat eten. Ik vind het echt super dat je schrijft dat je nu nog meer gaat sporten. Lieve Linda, wat jij schrijft is wat heel veel vrouwen niet durven te zeggen.
Lieve Linda, ik heb altijd het idee gehad dat jij niet zat te wachten op Claudia uit ’s Hertogenbosch, maar toch schrijf ik je nu. Ik schrijf je omdat jij altijd mijn grote voorbeeld bent geweest om door te gaan, om iedere keer weer de draad op te pakken in het leven. Ondanks alle teleurstellingen, alle hoogte-en dieptepunten.
Mag ik nu jouw inspirator zijn?
Ik weet namelijk dat het jou ook gaat lukken om van die kilo’s af te komen. Want als ik dat kan, dan kan jij dat zeker. Ik weet ook hoe erg het is om eigenlijk tevreden te zijn met je leven, totdat je jezelf terug ziet in de spiegel. Dat die ene spijkerbroek eigenlijk helemaal niet meer zo lekker zit. Of dat je buik in de weg zit als je moet bukken. Kan me nog goed herinneren hoe ellendig ik me voelde toen ik ‘betrapt’ werd met een ijsje en iemand zei ‘zou je dat nou wel doen?’
Voor mij was het een enorme eyeopener toen ik wist hoeveel calorieën bij mij paste. Dat je alles kan en mag eten als je dit getal maar weet en dan gaat plannen. Maar ik heb ook geleerd hoe je met het stemmetje in je hoofd om kan gaan. Dat dit misschien nog wel veel belangrijker is dan alleen maar minder of anders eten. Nee dit is niet ‘misschien nog wel belangrijker’, dit is het belangrijkste!!!
Lieve Linda, weet dat ik je dolgraag help met je strijd tegen de kilo’s. Ik gun het je zo. Je zal merken hoe geweldig het is om je gewicht te verliezen door te kiezen wie jij wil zijn. Jij hebt zoveel bereikt in je leven, jij hebt het leven waar ik ook van droom, net zoals zoveel vrouwen. Met je gewicht komt het wel goed. Die stem in je hoofd die zegt, misschien is het wel een heel koor dat iedere keer weer blèrt dat je echt dat lekkers hebt verdiend of dat eten echt je zwakke plek is.
Lieve Linda, die dag dat ik voor de spiegel stond en mijn besluit nam om voortaan te gaan leven als die gezonde, fitte, sterke vrouw is life changing geweest. Ik droom niet langer meer van het leven dat ik wil leven, maar ik leef het leven nu ook. En dat gun ik jou ook, dat jij je geen zorgen meer hoeft te maken over je gewicht. Ik hoop dat ik je mag inspireren om je afvalpoging geen afvalpoging te noemen. Maar gewoon om glashard te zeggen, Nu is het klaar, vanaf nu ga ik mijn leefstijl veranderen. Vanaf nu ga ik leven als de vrouw die ik echt wil zijn, die gezonde, fitte, stralende slanke vrouw.
Ik leer je graag hoe jij ook weer zonder schuldgevoel kan gaan genieten van lekker en voldoende eten. Dat je nooit meer hoeft te diëten of lijnen.
Lieve Linda, ik wil je vanuit het diepste van mijn hart bedanken dat jij zo open en eerlijk bent over je gewicht. Dat jij gewoon deelt wat je dwarszit, waar jij van baalt. Dat jij deuren opent voor vrouwen die anders misschien wel gesloten zouden blijven.
Jij bent en blijft voor mij een grote bron van inspiratie, een voorbeeld en ik hoop dat ik jou ook mag inspireren met mijn verhaal en mijn ervaringen.
Lieve groet van je dankbare trouwe vriendin die je niet kent,
Claudia
p.s. Lieve Linda, jij kent mij niet, ik ken jou natuurlijk wel. Ik heb je altijd als een vriendin beschouwd, een bondgenoot en soms een lotgenoot. Dank je wel hiervoor.
