Claudia, hoe doe jij dat?
Ik snap er helemaal niks meer van, ik zie je ‘gewoon’ eten en drinken en toch kom jij geen grammetje aan. Kijk eens wat er allemaal op jouw bord ligt, jij hebt er gewoon een gehaktbal op liggen terwijl ik voor vis heb gekozen. Zalm is toch veel gezonder. En dan heb je er ook nog pulled pork bij. Niet normaal meer!
Als ik eet wat jij nu allemaal eet, dan kom ik gewoon aan. Echt, ik wordt van de wind nog dik. De hele dag heb ik bijna niks gegeten, omdat ik zo’n zin had in het eten hier vanavond. Voor mij werkt dat perfect, de hele dag niet eten, dan kan ik bij zo’n buffet zonder schuldgevoel eten wat ik wil. Toch snap ik het niet, ik neem geen toetje en jij eet er gewoon twee op, heb jij de rest van de dag nog niet gegeten of zo?
ZWEMBANDJE HIER, ZWEMBANDJE DAAR
Echt, deze noodkreet hoor ik zo vaak. En ik kan mij nog zo ontzettend goed herinneren hoe hopeloos ik mij voelde als ik al die slanke dennen zag genieten van bord eten en een glas wijn. Die slanke vrouwen die daar zaten te eten, lachend, genietend, stralend in hun strakke broeken. Pfff en daar zat ik dan, rood hoofd van de warmte, wiebelend op mijn stoel omdat ik die bandjes in mijn taille voelde, goed oplettend dat mijn bloesje goed bleef zitten, dat mijn buik er niet uit plopte of dat er geen knoopje opensprong. Zo gênant, vervelend gewoon, dit had niks meer met genieten te maken.
DOE MIJ MAAR EEN KOPJE THEE…
Stiekem was ik jaloers op die slanke vrouwen, die vrouwen die het zo goed voor elkaar hadden, duh! In gedachte plakte ik mijn kilo’s op die slanke tailles van die vrouwen, dat zou ze leren. Ik wist ook zeker dat er een tijd zou komen dat zij ook te zwaar zouden worden. Dat leven op een blaadje sla dat zij volgens mij deden was toch niet de rest van het leven vol te houden. Daarna bestelde ik een kop thee, dat was beter dan zo’n dessert. Het koekje verdween in 1 hap in mijn mond zonder er echt van te genieten. Op weg naar huis begon ik mij al schuldig te voelen over alles wat ik mijn mond had gestopt, mijn buik was zo vol, ik voelde mij dan moe, vol, plomp, alles behalve vrolijk en vrij. Als ik bed lag had ik het idee dat ik een walrus was, pfff die buik…..
Ja ik kan het mij als de dag van gisteren herinneren, ik zal het ook nooit meer vergeten. Stiekem, ja stiekem want ik sprak het nooit hardop uit, droomde ik er van dat ik net als die slanke dennen, ook alles kon eten en drinken zonder aan te komen. Ik moest en zou ooit dat geheim ontrafelen. Nou lieverd, dat heb ik gedaan. Ik ken het geheim van te zware mensen…. Had ik dit maar eerder geweten!
Het geheim is ‘weten wat en hoeveel eten bij je past’. Inderdaad zo simpel is het. Die calorieën zijn echt zo geweldig. Ineens bestaat er geen goed of fout meer, geen zorgen meer om te veel eten, geen afzien of straffen omdat je moet diëten.
OH, DOE JE DAT ZO
Sinds ik die calorieën tot mijn beste vrienden heb gebombardeerd zijn al mijn zorgen voorbij, eet en drink ik wat ik wil, waar in zin in heb. Hoe gaaf is dat? Mijn geheim, het geheim van zware mensen is, dat ze niet goed weten hoe het nu precies in elkaar zit met die calorieën. Ik dacht ook in goed of fout, dacht dat gezond eten het beste was en dat je er dan best veel van kon eten. Nu weet ik beter. Ik dacht ook dat het beter was om overdag heel weinig te eten als je ’s avonds ging uit eten, dacht dat dit de oplossing was om niet zwaarder te worden.
De rillingen lopen nog over mijn rug dat ik dan de hele dag aan het hongerlijden was, moest afzien, het verlangen naar iets lekkers groeide. Het idee dat ik zo niet zou aankomen hield mij op de been. Hoe zuur was het dat ik toch steeds zwaarder werd.
MY NEW BEST FRIENDS!
Ik voel mij zo bevrijd dat ik nu weet hoe het zit. Dat ik weet wie ik ben, dat ik nu ik eindelijk weet wie ik ben en wat ik wil, juist geniet van lekker eten. Als ik weet dat ik ga uit eten hoe ik daar natuurlijk wel rekening mee. Overdag zorg ik dat ik ‘gewoon’ ontbijt en lunch, alleen eet ik dan iets minder qua calorieën, maar niet qua volume.
Zonder schuldgevoel kan ik nu genieten van eten. Van een buffet eet ik alleen dat wat ik het aller-, allerlekkerste vind. Dan neem ik daar een ‘beetje’ van en maak zo een mooi bordje vol. Langzaam eet ik dan mijn bord leeg. Terwijl om mij heen bijna iedereen voor een tweede keer gaat opscheppen eet ik rustig door. Ik weet dat ik geen tweede keer hoef te gaan omdat ik al het aller-, allerlekkerste van het buffet heb gekozen. Mijn IK roept niet meer om meer, ik ben tevreden, de drang om meer is verdwenen. Meer eten wil ik niet meer, nooit meer wil ik mij voelen als toen. Nooit meer wil ik hoeven te kijken naar die ‘slanke dennen’ en die steek van jaloezie voelen, nooit meer!!!!
Ik ben dol op mijn vriendjes de calorieën!
