‘Alles is uit vogelbaar’, het is de mantra van Marie Forleo. Terwijl ik haar boek lees dwalen mijn gedachtes af. Is echt alles uit vogelbaar, ik voel herkenning. In gedachte ga ik terug naar onze eerste vakantie hier in Saint Tropez. Zomer 2012, mijn vader was net 4 weken daarvoor overleden, mijn moeder was sinds november 2011 geestelijk verward. Al maandenlang was ze opgenomen op de PAAZ afdeling in een ziekenhuis.
Het herseninfarct van mijn vader kwam geheel onverwachts. Zwaar verlamd werd hij opgenomen in het ziekenhuis, niet wetende dat hij een week later rustig zou inslapen. Ik voelde mij hulpeloos, wie was ik, wat wist ik, hoe moest ik dit doen. En voor mijn vader zorgen èn er zijn voor mijn moeder. Hoe dan …. Vechten tegen de situatie was geen optie, dit was de keiharde realiteit, dit was mijn lot.
Ik vroeg een gesprek aan met een maatschappelijk werker, ik wilde weten wat ik moest doen, wat mijn rol, mijn taak als dochter was. Deze man leerde mij om vragen te stellen. In plaats van te blijven hangen in de pijn, op belangrijke momenten de vraag te stellen ‘Wat kan ik nu wel doen om …’
Op de laatste dag van onze vakantie werd ik gebeld door de behandelende arts van mijn moeder. Zij had slecht nieuws voor mij. Mijn moeder was uitbehandeld en moest zo snel mogelijk weg uit haar veilige omgeving in het ziekenhuis. Daar zat ik dan, op het strand, deze boodschap kwam binnen. Ik stelde de vraag wat ze hiermee bedoelde. Het antwoord was helder. Je moeder is uitbehandeld, wij hebben haar wilsonbekwaam verklaard en wij gaan opzoek naar een plaats in een tehuis waar ze zal worden opgenomen op de gesloten afdeling. De eerst beschikbare plek, ook al is deze in Amsterdam, is voor je moeder…….
Dat waarvan ik wist dat zou gaan gebeuren werd nu uitgesproken, hier was ik al die maanden al bang voor geweest. Maar toen was mijn vader er nog, mijn vader die knokte voor zijn lief, zijn alles. Nu was het aan mij …. Ik besloot om te gaan knokken voor mijn moeder. Mijn lieve moeder die al zoveel had moeten doormaken. Mijn geweldige moeder die iedereen kwijt was geraakt omdat ze niet om kon gaan met het verdriet en de pijn van de dood van haar meisje, mijn grote zus.
Mijn moeder, een krachtige vrouw, dit verdiende ze niet. In mij kwam de vechtlust boven. Ik wist niet hoe, ik wist alleen dat dit was wat ik wilde, mijn moeder zou de beste plek ever krijgen en ik zou er voor gaan zorgen dat ze die ging krijgen. Dus niet die eerst beschikbare plek, nee ik zou dit regelen. Krachtig en vol overtuiging vertelde ik dit aan haar arts. Nu weet ik dat ik het krachtig en vol overtuiging vertelde want ze zei ‘Uw moeder mag nog maximaal 3 weken hier blijven, daarna moet ze weg zijn. Lukt het u niet binnen 2 weken dan regelen wij de overplaatsing.’
2 Dagen later waren wij thuis, het vuur in mij was ontbrand. Ik wist niet hoe, ik wist alleen dat het mij zou gaan lukken. Maar waar begin je als je niet weet hoe het zorgsysteem werkt? Terwijl ik met mijn handen in mijn haren zat dacht ik terug aan wat ik had gedaan na het overlijden van mijn vader. Ik wist niet wat te doen, dus belde ik een notariskantoor en vroeg om hulp. Ik belde de begrafenisondernemer en vroeg om hulp. Dus wat zou er gebeuren als ik nu naar een zorginstelling zou bellen en vragen om uitleg.
Alles is uit vogelbaar, de mantra van Marie Forleo. Ze heeft gelijk. Je kan alles uitvogelen als je maar de juiste vragen stelt. In plaats van te zeggen ‘ik weet het niet’, kun je zeggen ‘wat heb ik nodig om dit wel voor elkaar te krijgen? Wie kan mij hierbij helpen? Wat heb ik wel nodig?’
Het is heel makkelijk om te zeggen ‘ja maar ik kan hier niks aan doen’ en vervolgens de regie uit handen te geven.’ Wat ik nu weet is dat je alles kan bereiken als je het maar echt wil. Je hebt de kracht al in je. Het enige dat je vaak blokkeert zijn oude overtuigingen en gedachtes.
Nog even terug naar zomer 2012, wie was ik? Ik keek tegen iedereen op. Was er van overtuigd dat ik best een leuke moeder was, maar daar hield het echt mee op. Ik was het meisje van de huishoudschool, ook al had ik uiteindelijk best wat bereikt. Iedereen die een beter diploma had zette ik boven mij, ik was en bleef dat meisje van de huishoudschool van wie haar hoogopgeleide zus in 2002 was overleden, haar vader net dood was en haar moeder ‘geestelijk onbekwaam was verklaard’.
Ik werd voor de keus gesteld, het voelde als een test. Blijf ik dat meisje of ga ik alles op alles zetten om dit op te lossen. Ik koos voor het laatste. Het onmogelijke kreeg ik voor elkaar. Binnen 2 dagen kreeg mijn moeder een prachtige kamer aangeboden in een geweldig verzorgingstehuis. Binnen 2 weken kreeg ik, met hulp van de notaris, het voor elkaar om voor de rechtbank te staan en wettelijk gezien alles te regelen wat nodig was. Ik kreeg zelfs direct een uitgewerkte uitspraak mee, iets wat door de rechter werd benadrukt als uitzonderlijk. Keer op keer lukte het door aan de juiste mensen de juiste vragen te stellen.
Helaas moest ik 3 ½ maand na de dood van mijn vader ook afscheid nemen van mijn moeder. Ik stelde aan mezelf vragen. Vragen over hoe ik hiermee om wilde gaan. Zou ik net als mijn moeder de rest van mijn leven blijven rouwen om alles wat mij was overkomen of wilde ik een andere weg kiezen. Ik las verhalen van krachtige vrouwen die alles kwijt waren geraakt en toch hun mooiste en beste leven leefde. Vrouwen die als het ware door hun eigen glazen plafond waren gegaan. Deze verhalen gaven mij de inspiratie om te kiezen om te gaan leven i.p.v. te blijven hangen in het verdriet en de pijn van alles wat mij was overkomen. Hiermee maakte ik de ommezwaai in mijn leven. De vrouw die nog steeds ‘het gepeste meisje van de huishoudschool was’ stond op. Ik wist nog niet hoe, maar wat ik wel wist is dat alles uit vogelbaar is als je maar de juiste vragen stelt.
Zomer 2020, 8 jaar later. Dezelfde camping, hetzelfde strand, alleen nu met het boek van Marie Forleo ‘alles is uit vogelbaar’. Ze heeft gelijk, alles is uit vogelbaar als je maar de juiste vragen stelt. September 2013 was alles weer enigszins tot rust gekomen in mijn leven. Alles wat geregeld moest worden, en geloof mij dat is heel veel als je beide ouders overlijden en officieel in Spanje wonen, nu was het mijn tijd. De vrouw die ik in de spiegel zag, kende ik wel en toch herkende ik haar niet meer. Te zwaar, veel te zwaar, ongezond, moe, uitgeblust. Ze paste niet bij de vrouw die al die maanden daarvoor zo krachtig was geweest, de vrouw die was gegroeid in wie ze was. Het was tijd om voor eens en voor altijd in een gezond en slank leven te stappen.
Het was al jaren mijn grote droom om gezond, fit en slank te zijn. Alle diëten hadden in mijn gedachte al de revue gepasseerd, nooit was ik er aan eentje begonnen. Zo bang was ik om te falen. Nu was alles anders door alle lessen die ik in het afgelopen jaar had geleerd.
Aan Google ging ik vragen stellen. Vragen als ‘Hoe kan ik gezond worden? Wat is een gezond gewicht? Wat zijn calorieën? Wat is gezonde voeding? Hoe begin je met bewegen? Aan wie kan ik hulp vragen?
Stap voor stap kreeg ik meer kennis en informatie en ging ik met alles wat ik leerde ook daadwerkelijk aan de slag. Daar waar ik vroeger altijd zei ‘Dit werkt toch niet voor mij, want ik ….’ Zei ik nu ‘Hoe kan ik dit laten werken voor mij? Als ik dacht ‘ja dat weet ik wel’ draaide ik het om en zei ‘als ik het al weet, waarom doe ik het dan niet, dus wat kan ik hiervan leren?’
Alles, echt alles is uit vogelbaar. Ik weet zeker dat jij al talloze malen iets hebt uitgevogeld omdat het nodig was. Omdat er een noodzaak was en je de oplossing nodig had. Zo is het ook op het gebied van het veranderen van je leefstijl. Als je altijd een dieet hebt gevolgd, dan ken je ongetwijfeld het jojo-effect. Je valt af en een paar maanden later ben je terug bij af inclusief bonus kilo’s. Wat zou er gaan gebeuren als je jezelf een andere vraag gaat stellen, de vraag ‘wat heb ik nodig om gezond, fit en slank te worden?’ Wat zou er gebeuren als er dan staat ‘eten zoals de natuur voor je bedoeld heeft in de juiste hoeveelheden…’
Dit was wat er bij mij gebeurde. Uiteraard wist ik dit wel, diep van binnen zat ook bij mij deze wetenschap al verstopt. Verstopt onder een diepe laag van oude overtuigingen, gedachtes en gewoontes. Het grote verschil, dit keer stelde ik mezelf open voor de waarheid en besloot om de regie te pakken. Ik durfde om hulp te vragen, liet mij coachen, zocht de beste leermeesters. En dat is wat ik nog steeds doe. Want er is nog zoveel dat ik niet weet en wel wil weten, dat ik liefdevol in mezelf investeer.
Vaak, veel te vaak, hoor ik om mij heen ‘ja maar gewoon eten dat werkt niet voor mij’. Het zou de waarheid kunnen zijn als je niet weet wat gewoon eten is. Ik wist het wel en toch wist ik het niet. Het is niet vreemd als je het nu niet weet. De levensmiddelenindustrie is zo veranderd, de misleidingen in de supermarkt zijn zo groot, dat het bijna onmogelijk lijkt om de juiste keuzes te maken. En toch is het ook in de supermarkt uit vogelbaar wat gezond is en wat niet. Uit vogelbaar als je bereid bent om er tijd en energie in te steken. Want dat is de consequentie als je besluit om te gaan veranderen, om het roer om te gooien.
Dit kost je tijd en energie. Geduld, vallen en weer opstaan. En keer op de keer de vraag stellen ‘wat kan ik hiervan leren, hoe kan ik dit wel laten werken voor mij!’
